Maak je eigen boek.

Ik werk in de bibliotheek en zie daar natuurlijk de leukste materialen voorbij komen.

'Maak je eigen boek met Arne en Carlos', mocht deze keer mee naar huis.

Duidelijke handleiding voor het zelf inbinden van allerlei soorten papier 

en waar je het boek vervolgens voor kunt gebruiken.

Ik ging eerst maar flink veel A4-tjes uit tijdschriften en oude prentenboeken scheuren.

Tekeningen van je kinderen, patroonpapier, wegenkaarten alles kan en mag.

Vervolgens vouw je de A4-tjes dubbel en naai je langs het lijntje.

Je kunt de gekste kleuren garen gebruiken, 

Arne & Carlos moedigen je tijdens het hele boek, je creatieve kant aan.

Wat een heerlijk knutselproject!

Lijmklemmen van manlief en houtlijm uit de schuur gepikt.

Verbandgaas om de boekrug te binden, retro stof voor de kaft.

Ik geloof dat ik niets heb gekocht om deze nieuwe hobby ;-) te bekostigen.

Tijdens het drogen van de lijm, vertel ik even wat je met dit boek kunt doen.

Je kunt het als notitie-/ werkboek gebruiken. 

Alleen start je hier niet met maagdelijke witte pagina's.

Een reisdagboek, verbouwingsboek, haakboek, familieboek, 

postzegel/ kunstboek, tuinboek, hobbyboer, activiteitenboek.

Je kunt entreetickets inplakken, wol, stof, notitieblaadjes met krabbels.

Het boek mag dikker en dikker worden.

Ik droom van een plank vol met reisdagboeken die uitpuilen van de herinneringen.

Maar dan moet ik eerst weer papier verzamelen :-)

want één van deze boeken ga ik morgen naar een 

vriendinnetje sturen.

Voor de kraam om kenne. *

1978.

"Mam waar is mijn werkbroek?"

Ik ben acht jaar oud en ik heb twee dezelfde beige ribbroeken.

Eentje heeft mijn moeder met een rode sweater meegewassen en in die jaren geeft er nog wel eens iets af in de was.

Als gevolg heeft de beige broek roze binnenzakken.

Gedegradeerd tot werkbroek en mijn favoriet.

Ik ben een echt buitenspeelkind, 

hutten bouwen, vissen vangen, stoep randen, vliegeren, knikkeren.

Een prachtige jeugd waarbij het altijd zomer is.

Ik ga alleen niet graag mee naar de kledingwinkel.

Kruip daar onder de rekken, een avontuurlijke wereld creërend.

Geen bloesjes, geen knoopjes, geen ritsen, geen veters

het liefst een sweater, snel aan, snel uit.

Mijn moeder doet er gelukkig niet moeilijk over, 

koopt dubbele kledingstukken en roots schoenen met klittenband.

2018.

"Cappuccino?" 

" Graag". Ik nestel mij op de bank in onze favoriete kledingwinkel.

Alle merken voor mannen en vrouwen onder één dak.

Ons voorjaars- en najaarsuitje.

Donald en ik hebben hier een personal dresser.

Ze weet ons te kleden volgens de laatste mode.

Ze draagt alles aan in precies de juiste maat.

Snel aan en snel uit.

Ze weet wat wij al in de kast hebben hangen, 

maakt moeiteloos setjes door er iets uit de nieuwe collectie aan toe te voegen.

Smoothies worden aangedragen, nog een thee, dan naar de mannenafdeling.

Vervolgens allebei nog een stel schoenen.

En wij zijn weer klaar.

Op en top hip.

Dag kledingwinkel, dag lieve verkoopster,

tot over zes maanden.

*Westfries: Voor de kraam om kennen (=Zeer goed gekleed gaan.)

Verdienmodel.

Wat kan ik hier toch van genieten, een cappuccino met een Deense strik.

En dan nog een tijdje blijven zitten met een boek of haakwerkje.

Een smakelijke gewoonte die erin is geslopen.

Vorige week gingen wij zelfs drie keer.

Ben dit van huis uit helemaal niet gewend en over die drie keer voel ik mij dan ook schuldig.

Niet over de ontspanning maar over de uitgaven.
We kunnen het wel betalen, maar het voelt buitensporig.

Daarom bedacht Donald een verdienmodel.

Als je er iets voor doet, voelt het beter.

We plaatsen weer eens wat op Marktplaats en op Bol.com en van de opbrengst mogen wij uit!

Dierentuinkaartjes gewonnen via de postcodeloterij, ha meteen dezelfde middag verkocht.
En via Bol.com een duur studieboek verkocht.

Ongelofelijk, de uitjes-teller staat nu al op 16 keer.

Cappuccino here i come.

Bloggen doe je voor jezelf.

Een half jaar geleden had ik een dipje.

Na wat geGoogle leerde ik dat het te maken had met het lege nestsyndroom.

Zoonlief is 19 jaar,

vindt steeds zelfstandiger zijn weg in het leven.

In plaats van depri, omdat ik mij niet meer nodig voelde,

besloot ik trots te zijn op mijzelf.

Die moedertaak had ik toch maar mooi volbracht.

Mijn inzet, de dingen die ik gedaan of juist gelaten had

dienden toch allemaal om tot dit punt te komen?

Een gelukkige jongeman die goed in het leven staat.

Vrijheid.

Vrijheid die in de plaats komt voor zorgtaken.

Vrijheid ook voor Donald,

die sinds 1 december gestopt is met werken.

Na een periode waarin ik moest wennen 

aan zijn constante aanwezigheid is hier ook rust in gekomen.

De klusjes die rondom huis gedaan worden, 

de kooktaak die als vanzelfsprekend wordt opgepakt geven mij nog meer vrijheid.

De afgelopen week heb ik bijna alle accessoires uit de 

woonkamer, keuken en slaapkamer verwijderd.

Ook daar een leeg canvas.

Waarom blog ik eigenlijk?

Ik vroeg het mij al langere tijd af.

Vandaag las ik het antwoord dat mij paste.

Bloggen doe je voor jezelf.

Bloggen heeft mij echt heel veel gegeven, maar nu is het klaar.

Het is tijd voor iets anders. 

Ik weet niet wat er komen gaat 

maar ik weet zeker dat het goed is.

Liefs Katrien.

In de flow.

Ken je dat gevoel; als je een goed boek leest

dat je dan wilt blijven doorlezen?

Dan is huishoudelijk werk, 

een feestje en werken een storende factor :-)

Dat gevoel heb ik bij een quilt naaien.

Met vijf vrije dagen in het vooruitzicht

had ik voor mijn gevoel ruimte voor een nieuw naaiproject.

Ik wilde een quilt maken

zonder het gedoe van een enorme lap doorpitten.

Die methode heb ik nu ontdekt.

Lekker lapjes knippen uit versleten jeans 

en een oud keukengordijntje.

De spijkerstof is de achterkant 

en die naaide ik meteen tegen de voorkant aan.

Dit is de achterkant.

Voor de verdeling van de voorkant

 kreeg ik hulp van Pluto en Donald.

Rijen aan elkaar naaien, op sommige punten door 8 lagen jeans.

Daar protesteerde mijn 30 jaar oude naaimachine wel een beetje.

De jeansnaald hield zich prima.

Dit was trouwens de enige aanschaf die ik deed.

De rest is allemaal, use what you have.

Intussen werd het steeds mooier weer buiten

 dus ik knipte de ragged edge met mijn toet in de zon.

Vandaag met kleine sneeuwvlokjes om mij heen dwarrelend, 

de fotoshoot.

Onder de quilt ligt steeds een schone lap, het ligt niet zo op straat  ;-)

Nou daar komt ze....

de voorkant.

Een stoere quilt die tegen een stootje kan en mooier en mooier wordt in gebruik.

Bedankt voor het lezen en bekijken.

Liefs Katrien.

1969.

Deze Kerstkaart stuurde mijn moeder 46 jaar geleden naar haar zus.

Mijn nicht vond de kaart vorige week 

toen zij haar ouderlijk huis ontruimde na het overlijden van haar laatste ouder.

Kerst 1969.

Op dat moment ben ik 3 maanden oud.

Mijn moeder schrijft dat ze met mij naar het consultatiebureau is geweest

en dat ik 950 gram gegroeid ben in vier weken tijd.

Het gaat bijna te hard volgens de dokter 

maar omdat ik borstvoeding krijg vindt de dokter het te gek om er iets aan te doen.

Ik ben volgens mijn moeder nog steeds erg zoet. :-)

De winter van '69 is blijkbaar streng 

want mijn moeder schrijft dat de wegen glad zijn 

en hoopt dat mijn vader snel veilig thuiskomt.

Mijn zus heeft schaatsen gekregen en ze "krabbelt er warempel al op weg ook".

Wat een bijzondere blik terug in het verleden.