Annie Sloan....en doorslaan.

Woensdag had ik vrij gepland 

om voor het eerst met de Annie Sloan verf aan de slag te gaan.

De hele nacht ervoor slecht geslapen,

in gedachten was ik al aan het schilderen, 

pfff

waar een mens zich druk om kan maken.

Vroeg uit de veren

 eerst maar een lekkere bak koffie gezet.

Kennen jullie trouwens de Annie Sloan verf?

Het is krijtverf op waterbasis.

Het grote voordeel van deze verf. 

Je hoeft NIET te schuren.

Wat een topper,

het smeert gemakkelijk,

het dekt in een keer

en is droog in een uurtje.

Dan kan je het in de was zetten, 

waardoor de verf sluit

en de kleur verdiept en wordt het wat levendiger.

Op de randjes wat 'slijt' plekken schuren

en klaar.

Deze laatste fase heb ik nog niet gedaan want

er werd nog een schilderproject langs gebracht door 

 'Clarabella' en haar man 'Karel'.

Ik was voor deze kast gevallen vanwege het houtsnijwerk.

Dat hij dik in de was stond had ik niet over na gedacht.

Heb je ooit iets geschilderd dat in de was stond

ik wel...

een drama,

schuren, schilderen, schuren, schilderen

en nog zie je een soort vocht door de verf heen bloeden.

Maar wat denk je!

'Annie Sloan' hecht gewoon.

Dus na het avondeten stortte ik mij op de kast.

Als iets zo gemakkelijk gaat

ga je maar door.

Te lang door,

dat voel ik nu vandaag aan mijn lijf.

Dus, ik kan de Annie Sloan verf van harte aanbevelen 

maar waarschuw wel 

voor de verslavende gevolgen.