Wanhoop

Vijfde klas lagere school, ja het heette toen nog klas.

 Mochten de jongens naar handarbeid en de meisjes moesten handwerken.

Je hoort al aan de toon dat ik dat heel oneerlijk vondt.

In de winter liep ik op als eerste op dun ijs, in de zomer stookte ik vuurtje. 

Ik maakte vlijmscherpe pijlen van papier voor mijn blaaspijp....z'n soort meisje was ik dus.

Een kussen haken, met je sterrenbeeld erop.

Wat was ik aan het Prutsen, ik dreef mijzelf en de handwerk moeders tot Wanhoop.

Uiteindelijk werd er een zo boos dat ze het werkje uit elkaar trok.

Geen kussen voor Katrientje.

Nu zie ik zoveel mooie spulletjes op de blogs voorbij komen, daardoor heb ik mij laten verleiden tot het kopen van draad en haaknaald.

In de winkel zijn was een feest, dagenlang naar de bollen draad kijken gaf mij een fijn gevoel.
                                 
                                     Gisteren in de avondzon met goede moed begonnen.

                                               O jeugdtrauma, in volle vaart terug.

                                                                    Welk gaatje moet ik nu pakken?
Heb ik al een keer doorgehaald?
                                                     De haak pakt maar drie van de vier draadjes mee bij doorhalen.

Uithalen, opnieuw beginnen, uithalen, beginnen, uithalen....

                                                                                                 Wanhoop.
                                                               
                                                                         Berusting.

Geen sleutelhangers, armbandjes, slingertjes, knuffels en bloemetjes voor Katrientje.